Podemos e o ancien regime

Hai tempo que estou convencido de que o que falta neste país é pedagoxía democrática; desde que pasaron os 80 aquí ninguén se volveu a acordar de que valores como pluralidade, debate, respecto, educación, democracia, voto libre, constitución, necesitan ser explicados e mesmo mellorados entre todos na súa descrición, consensuados, para que realmente formen parte da nosa sociedade.

É curioso comprobar que en certos ámbitos a expresión "unha persoa con valores" ou "alguén con principios" suscita desconfianza, á min de entrada lévame a preguntar que valores e que principios? para poder logo decidir si me sumo ou non, se respecto a esa persoa ou non; para min é evidente que alguén que teña como principio a defensa da nación, sexa a que sexa, por encima da defensa das persoas non serve para vivir en democracia; curiosamente falan de liberdade e de dereitos persoas que poñen por diante aos españois dos emigrantes e o mesmo tempo enfádanse se os españois teñen menos dereitos cando se van a traballar a en outros países; son cousas como esta as que me levan a pensar que falta debate e pedagoxía, que é necesario falar destas cuestións e falar moito, desde a escola ás empresas, e desde os bares á mesa de casa.

Isto que eu penso desde hai tempo ponse para min de manifesto ao ver as reaccións contra Podemos, non as críticas, que son razoables pero ademais necesarias, se non  a procura insaciable e constante de algo que xustifique a súa maldade ou polo menos que non son distintos aos que están. Moléstame especialmente cando esa actitude chega desde sectores que consideraba máis abertos e democráticos; a última vez que tivemos un medio de comunicación público libre e crítico foi na etapa de Zapatero pero con todo os socialistas que admiraron aquilo súmanse a calquera publicación que poida defenestrar a Pablo Iglesias, calquera pequena denuncia que deixe en evidencia á formación, e o que máis me doe é que o fan as bases, fano a diario aqueles que realmente gardaron a esencia do que é o socialismo. Por contra non vexo opinións sobre as propostas, non leo queixas polo soldo dos parlamentarios europeos do seu partido ou o papel que nas grandes corporacións xogan os seus dinosauros, non leo críticas ao que custou para que un líder político, chámese Pablo Iglesias ou Perico dos palotes, poida ser entrevistado en TVE e máis ben ao contrario verán a entrevista buscando desesperadamente algo que xustifique que non son trigo limpo.

É razoable que aqueles que non ven en Podemos unha solución ou que non se fían busquen os defectos, é san ademais que o fagan pero o que critico é que é un debate razoado sobre o que propoñen, non se fai comparando o que propoñen co que o seu partido ofrece, non se fala de nada que teña un mínimo de fondo, simplemente desprézase por ser o último en chegar e ter un relativo éxito que aínda está por ver en que se concreta. É coma se o bolseiro ensinase ao veterano que hai maneiras de facer as cousas e que poden funcionar; lémbrame a historia dun técnico de radio veterano que ocultaba aos novos as conexións, había un panel enorme de contactos que só el sabía como funcionaba e cando se xubilou aquilo custo Dios e axuda entendelo e menos mal que a tecnoloxía foi aos poucos substituíndoo que se non custase aínda máis; o Anciene régime négase a que os novos coñezan os canos do estado pero o malo é que as imos coñecendo de igual forma por medio dos xulgados.